[ad_1]
स्वामी विवेकानंद देशभर दौऱ्यात व्यस्त होते. त्यांच्यासोबत त्यांचा एक गुरु भाऊही होते. ते जेव्हा जेव्हा नवीन ठिकाणी जायचे तेव्हा त्यांची पहिली नजर एका चांगल्या ग्रंथालयावर असायची. एका ठिकाणी एका ग्रंथालयाने त्यांना खूप आकर्षित केले.
त्यांनी विचार केला की काही दिवस इथेच का तळ ठोकू नये. त्यांचे गुरुभाई त्यांना ग्रंथालयातून संस्कृत आणि इंग्रजीची नवीन पुस्तके आणून देत असत. स्वामीजी ते वाचून दुसऱ्या दिवशी परत करत असत. त्या ग्रंथालयाच्या ग्रंथपालांना हे पाहून खूप आश्चर्य वाटले की, पुरेशा पानांची नवीन पुस्तके दररोज अशा प्रकारे दिली जात होती आणि परत घेतली जात होती. अधीक्षक स्वामीजींच्या गुरु भावाला म्हणले- तुम्ही फक्त पाहण्यासाठी इतकी नवीन पुस्तके घेता का? जर तुम्हाला ते पहायचे असतील तर मी ते इथे दाखवतो. रोज इतके वजन उचलण्याची काय गरज आहे? यावर स्वामीजींचे गुरुबंधू म्हणाले की, तुम्ही जे विचार करता ते तसे नाही. आमचे गुरुभाई ही सर्व पुस्तके पूर्ण गांभीर्याने वाचतात आणि नंतर ती परत करतात.
या उत्तराने आश्चर्यचकित होऊन ग्रंथपाल म्हणाला, “जर तसे असेल तर मला त्यांना भेटायला आवडेल.” दुसऱ्या दिवशी स्वामीजी त्यांना भेटले आणि म्हणाले की मी ती पुस्तके केवळ वाचली नाहीत तर ती तोंडपाठही केली आहे. असे बोलून, स्वामींनी परत केलेल्या पुस्तकांमधील अनेक महत्त्वाचे उतारे वाचून दाखवले.
ग्रंथपाल आश्चर्यचकित झाले. त्यांनी स्वामींना स्मरणशक्तीचे रहस्य विचारले. यावर स्वामीजी म्हणाले, “जर एखाद्याने पूर्ण एकाग्रतेने अभ्यास केला तर गोष्टी मनात कोरल्या जातात.” पण यासाठी मनाची धारणा शक्ती जास्तीत जास्त असणे आवश्यक आहे आणि ती शक्ती सरावाने येते.
Edited By- Dhanashri Naik
[ad_2]
Source link
